به کانون نویسندگان ایران( در تبعید )

رحمان کریمی

دوستان و یاران قدیم همیشه آشنا و اعضای جوان امروز

با گرمترین سلام ها اطلاعیه شما نشان داد که در بزنگاه های حساس و سخت تحمیلی و بی انصاف دنیای سیاست و اقتصاد با مضمون فی المثل بانک جهانی با نظم نوین ضعیف کش خود ؛ همچنان برسر معیارهای انسانی استوار و پایمردید . من از استعفای سرگشاده خود در گذشته از این کانون همانقدر شرمنده نیستم که امروز خاک پای شمایان را به دلیل یک موضعگیری ملی و بشری توتیای چشم خود کنم و روی نازنین تک تک شما را ببوسم . من هوادار مقاومت در برابر بی عدالتی ها و تجاوزات به حریم انسانی هستم به ویژه به حریم مألوف و مأنوس ملی خود . دعوا و اختلاف برسر کس و کسانی نیست . ما باید فرزند موقعیت های زمان خود باشیم . اگر می ستاییم دلیلی درمتن و بطن تضاد میان حاکم و محکوم دارد و اگر نفی و رد می کنیم بدان دلیل است که خط فاصل ، کم خوانا یا مخالف می شود . این پیر ، برشمایان درود می فرستد و می گوید که دراین برهه از زمان حساس ، نجابت و اصالت انسانی خود را که در ذخیره داشته اید ؛ به جا و به موقع صرف کرده اید . و این ، نه صرفاً به دلیلً این موضعگیری موافق که بلکه بسی پیام های آشکار مسئولانه انسانی و ملی را درخود متبلور ودر خور خواندن کرده است . هر مقاومی در برابر استبداد ، خود یک اشرف است . سلام بر شرف شما که من از درک تمامی آن عاجز ماندم ، هرچند صادقانه ، همیشه خواهان استواری و سربلندی تان درایفای نقش ارزنده یی که بعهده دارید بوده ام . حضور طولانی و بس سنگین چنین استبدادی ، خواه نا خواه روح و ذهن متعهدان را به نوعی کدر و پریشان می کند . اما ما و شما در مقابله ونبرد با ستم ، نهایتاً چیزی کم نمی آوریم . این وجوه مشترک است که دربزنگاه زمانی ما را بهم می رساند . هجوم ناجوانمردانه به اشرف قهرمان تنها حکایت از یک آمر ( خامنه یی ) ویک عامل و مجری ( نوری مالکی ) نمی کند ، بل توطئه یی به ظاهر پوشیده را نیز بیانگر است . قدرت های حاکم اگر خواهان عناصر مترقی و دموکرات بودند ، حداقل می توانستند درعراق از « علاوی » حمایت کنند . همچنانکه سرانجام دموکرات ها دریک خط مشترک قرار دارند ، مرتجعان محلی و جهانی نیز آری . به هرحال دست یکا یک شما را به گرمی می فشارم و برایتان آرزوی بهروزی و پیروزی می کنم .

30 ژوئیه 2009